Vest da mu se rodila kćerka zatekla je Momčila Ninčića na audijenciji kod regenta Aleksandra Karađorđevića. On je zamolio Ninčića da joj da ime Olga, po ruskoj velikoj kneginji iz dinastije Romanov sa kojom je trebalo da se oženi, ali su Veliki rat i Oktobarska revolucija to sprečili.
Olga je rođena 1919. godine u Beograd. Njen otac je doktorirao na Sorboni, predavao na Pravnom fakultetu u Beogradu i bio ministar finansija Kraljevine Srbije.
Bio je ministar finansija u prvoj vladi Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, potom ministar inostranih poslova, a zatim je predsedavao VII zasedanjem Skupštine Društva naroda. S očeve strane, deda Aron Ninčić je takođe bio pravnik, sudija, ministar pravde Kraljevine Srbije u nekoliko mandata, kao i senator. Olgin deda po majci bio je Aranđeo Raša Milošević, jedan od osnivača Narodne radikalne stranke i ministar narodne privrede.
U takvom okruženju je rođena i rasla Olga. Međutim, njen stariji brat Đuro pokazao je još u mladosti simpatije za komunističke ideje, pa je ona zahvaljujući njemu upoznala mlade komuniste poput Iva Lole Ribara i slikara Alekse Čelebonovića.
Udala se bez saglasnosti oca
Studije je započela 1937. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu i tu je upoznala studenta književnosti Avdu Huma, koji će postati ljubav njenog života. Uhapšena je 1939. godine na studentskim demonstracijama, ali je puštena zbog činjenice da je iz ugledne porodice. Već sledeće godine se, bez saglasnosti oca, udala za Avdu. U njegovim memoarima ostalo je zapisano.
Nakon puča 27. marta 1941. godine, Olgin otac Momčilo je postao ministar inostranih poslova. Pošto je usledio napad nacističke Nemačke na Jugoslaviju, jugoslovenska kraljevska vlada je odlučila da napusti zemlju. Momčilo je pozvao svoju kćerku da krene sa njim u emigraciju, ali je ona to odbila i odlučila da ostane u zemlji.
Iste godine, Olga je postala član Komunističke partije Jugoslavije i učestvovala je u organizovanju ustanka u Hercegovini. Najpre je sa Avdom bila u ilegali u Mostaru i Sarajevu, da bi po njegovom odlasku u partizane prešla ponovo u Mostar i rodila kćerku.
Uhapšena je u junu 1943. godine i prebačena u Mostar, ali je uspela da pobegne uz pomoć jednog Čeha koji je radio kao prevodilac Gestapoa i odmah je otišla u partizane. U Prvoj krajiškoj udarnoj brigadi bila je prevodilac člana britanske vojne misije, da bi kasnije prešla u Vrhovni štab gde je prevodila biltene i razgovore sa inostranim misijama.
Supruga je ponovo videla tek krajem godine na zasedanju AVNOJ-a u Jajcu. Kao deo Vrhovnog štaba bila je u čuvenoj pećini kod Drvara prilikom nemačkog desanta, odakle je sa celim štabom prešla na Vis. Kao prevodilac Vrhovnog štaba bila je prisutna na razgovorima Josipa Broza Tita i britanskog premijera Čerčila u Napulju.
Studije je završila nakon oslobođenja i postala je asistent na fakultetu u Sarajevu. Obavljala je i brojne državne funkcije, poput saveznog ministra finansija i narodnog poslanika. Njen suprug Avdo postao je predsednik Vlade NR Bosne i Hercegovine. Zajedno su 1972. godine isključeni iz članstva Saveza komunista pod optužbom za anarhizam.
Avdo je preminuo 1983. godine u Opatiji i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju, a Olga je preminula 2013. godine u Beogradu i sahranjena je u porodičnoj grobnici Ninčića.