“Dubrovački dnevnik” je naveo da je Tito preživio direktan atentat u Dubrovniku i to zahvaljujući panciru.
Kako se navodi, bezbjednosne službe JNA i Maršalat imali su informacije da bi moglo da dođe do atentata i zbog toga je Tito stalno nosio neprobojni prsluk. Na osnovu sakupljenih podataka i istraživanja autor je zaključio kako je protiv Tita planirano, pokušano i izvedeno 75 zavjera i atentata.
O ovom atentatu još 2004. godine govorio je penzionisani general-major JNA Marijan F. Kranjc.
Kako je naveo Kranjc, cilj je bio da se Jugoslavija politički kompromituje i dovede do njenog raspada. Smatra da su međunarodne zavjere bile najopasnije, “poput informbirovske, kombinovane sa raznim vojnim i diverzantsko-terorističkim grupama”. Naveo je da je sistem zaštite predsjednika Jugoslavije za vrijeme Drugog svjetskog rata bio kopiran po uzoru na tajne službe SSSR-a.
Nakon prekida odnosa sa Staljinom 1947. godine stvara se „sistem tri sigurnosna kruga”, pojačan savremenom tehnologijom. Od tada pa do Titove smrti sistem se nije mijenjao, samo je bio upotpunjen novim tehničkim rješenjima.
Izvršeno je 4 atentata
1. Prvi se dogodio nakon Desanta na Drvar, kada su njemačke snage htjele da obezglave partizanski pokret.
2. “Medicinski atentat” na Brdu kod Kranja, 1947. godine, u kojem je Tito zadobio prostrelnu ranu.
3. U Beogradu je 1948. godine organizovan nalet tramvaja na Titov auto.
4. Kao četvrti atentat, Kranjc navodi atentat u Dubrovniku.
“Dubrovački dnevnik” navodi da je rukovodstvo informbirovske emigracije u Sovjetskom Savezu i Rumuniji zaključilo da bi Tita trebalo likvidirati na klasičan način.
Za atentatora je izabran potpukovnik Branko Rudić, jedan od ličnih Titovih pratilaca, ali i pristalica IB-a. Plan je bio da se atentat izvrši u Titovoj rezidenciji u Dubrovniku.
Rudić je iz neposredne blizine ispalio tri hica pravo u Tita dok je dolazio u radni kabinet iz svoje sobe. Međutim, pancir je ga je spasio sigurne smrti.
Dubrovački dnevnik napominje da je atentat u Dubrovniku dugo bio tajna i da ništa o tome nije objavljeno. Kako je navedeno, pomenuo ga je samo Vjenceslav Cenčić.
Ipak, o atentatu u Dubrovniku 1950. godine govorio je penzionisani general-major JNA i bivši pripadnik KOS-a Marijan F. Kranjc, autor knjige “Urote i atentati na Tita”.
On takođe navodi da je Branko Rudić u Tita ispalio tri hica, ali da ga meci nisu povrijedili jer je nosio zaštitni prsluk. Titova pratnja je potom atentatora likvidirala na licu mjesta.
Hrvatski Nacional je 2004. godine objavio intervju sa Kranjcom, u kojem je navedeno da je on skoro 30 godina bio pripadnik KOS-a i da je nekada i sam učestvovao u zaštiti Tita.
Pozitivno.ba