Василие Поповиќ-Цицо оставил длабока трага во македонската уметност, посебно во областа на карикатурата. Неговите дела пленеле со својот совршен цртеж, впечатливиот колорит и суптилната иронија, кои ги правеле уникатни и многу повеќе од обични карикатури.
Во младоста, неговите карикатури предизвикувале восхит и инспирација кај многу генерации, а неговото име и денес се изговара со голема почит.
Роден во 1914 година во Скадар, Василие уште од петгодишна возраст живеел во Скопје, кое го сметал за свој роден град. Таму го поминал речиси целиот свој живот и творештво.
Образованието го стекнал на Уметничката школа во Белград, по што работел како сценограф во Народниот театар во Скопје. Во текот на Втората светска војна бил заробен и интерниран, но по ослободувањето станал активен партизан.
По војната, продолжил со сценографија и оставил значителен печат во театарската уметност.
Поповиќ-Цицо бил мултиталентиран творец со исклучителен придонес во карикатурата, сликарството, графиката, сценографијата и костимографијата. Се смета за основоположник на македонската карикатура, а неговите дела се трајна хроника на скопскиот и македонскиот живот.
Покрај тоа, тој е автор на грбот на НР Македонија, првиот македонски буквар и филмската сценографија за „Мис Стон“. Неговата способност да портретира и интерпретира личности го прави една од најавтентичните фигури во македонската културна историја.
И покрај неговото значење, современото општество сè уште не му оддало соодветна почит. Во 2012 година, 50-годишнината од неговата смрт беше обележана во Белград со монографија, а во 2014 година во Македонија се одбележа 100-годишнината од неговото раѓање.
Изложбите и публикациите се чекори кон зачувување на неговото наследство, но останува предизвикот неговата работа да се приближи до младите генерации и неговото дело да добие заслужено место во културната историја.