Роден во 1916 година во Немањинци, кај Свети Николе, Ванчо Бурзевски остави длабоки траги во историјата на земјата и регионот. Од рана возраст го посвети својот живот на борбата за правда и слобода, станувајќи член на Македонското национално движење (МАНАПО) во Загреб и Белград од 1938 до 1941 година.
Во таа година се приклучи на Комунистичката партија на Југославија, отворајќи ново поглавје во неговата револуционерна активност.
За време на Втората светска војна, тој се издвои како лидер и организатор. Беше член на Месниот комитет на КПЈ за Свети Николе и организатор на Воениот комитет за Овчеполскиот крај. Својата храброст и умешност ги покажа како секретар на Окружниот комитет на КПМ за Гостивар и како член на Окружниот комитет на КПМ за Тетово.
Подоцна стана секретар на Првиот обласен комитет на КПМ и заменик политички комесар на дивизија на НОВЈ.
Неговата посветеност беше призната со изборот за пратеник на Второто заседание на АВНОЈ во 1943 година и на Првото заседание на АСНОМ во 1944 година, каде придонесе за креирањето на новата политичка реалност.
По завршувањето на војната, продолжи со својата општествена и државничка активност. Работеше како секретар на Комисијата за аграрна реформа и колонизација при Владата на ФНРЈ, началник на Контролната комисија на ФНРЈ и член на Централната ревизорска комисија на КПЈ.
Од борбените ровови до дипломатските канцеларии: Патот на Ванчо Бурзевски како столб на македонската историја
Служеше како министер за земјоделство и министер за стопанство во Владата на НРМ, а исто така беше републички и сојузен пратеник.
Меѓу неговите значајни улоги беа и членството во Централниот комитет на КПМ, Главниот одбор на Социјалистичкиот сојуз на работниот народ на Македонија и СУБНОР на Македонија.
Како амбасадор на Југославија во Замбија, ја претставуваше земјата на меѓународната сцена, а подоцна служеше како професор и декан на Економскиот факултет во Скопје.
Почина на 8 мај 2007 година во Скопје, оставајќи зад себе богат живот исполнет со заслуги и постигнувања. За своите придонеси, е одликуван со Партизанска споменица од 1941 година и со бројни југословенски признанија.