„U Beogradu rastu cijene nekretnina, a Putinove izbjeglice nailaze na domaće Putinove fanove. Zbog rata, posljedica sankcija i autoritarnih odnosa u otadžbini sve više Rusa okušavaju svoju egzilantsku sreću u Beogradu.“
Ovako je najavljen tekst Tomasa Rozera, dopisnika iz Beograda, objavljen u njemačkom listu Rajniše post. Tekst počinje opisom upečatljive slike: „Pred beogradskim kafeom Ruski car policajci štite mirovne demonstrante koji u znak protivljenja ratu drže počasnu stražu. ’Zaustavite rat u Ukrajini’, ’Putin je ratni zločinac’ ili ’Zaustavite okupaciju Ukrajine’ – tako glase natpisi na srpskom, ruskom i ukrajinskom na crnim protestnim plakatama. Pored mirovnih aktivista beogradske organizacije ’Žene u crnom’, tu su prije svega ruski imigranti koji u rusofilnom glavnom gradu izlaze na ulice protiv rata u Ukrajini.“
Autor opisuje sudbine tih Rusa. Saša Sergina iz Samare kaže da su se na dan početka rata ljudi spontano okupili kod ambasade Rusije i osnovali su grupu „Rusi, Ukrajinci, Bjelorusi i Srbi, zajedno protiv rata“. A Sergej (ime izmijenjeno) je izgubio posao muzičara u jednom orkestru u Sankt Peterburgu jer je pred kolegama kritikovao rat. Porodica njegove majke potiče iz Lavova, a njegova žena je iz Odese. Autoru Sergej priča da je porodica htjela da napusti Rusiju još poslije aneksije Krima i da je rat u Ukrajini sada kap koja je prelila čašu.
„Ruski se sve češće čuje“
„U stvari, Sergej bi htio u Beč. Ali ne samo zbog toga što poznaje Beograd, jer je jednom sa orkestrom tu gostovao, uputio se ovamo kao i hiljade njegovih sunarodnika. Rusima nije potrebna viza da dođu u Srbiju. Srbija kao kandidat za članstvo u EU koji se koleba između Istoka i Zapada nije uvela sankcije EU Rusiji, državna aviokompanija Er Serbija još uvijek leti za Moskvu i Sankt Peterburg.“
Autoru Tomasu Rozeru je jedna žena zaposlena u filijali Rajfajzenbanke u Bulevaru oslobođenja rekla da Rusi zaista u većem broju otvaraju račun kod njih.
„Zaista se ruski u centru nove ‘Moskve na Dunavu’ sve češće čuje. Seregina, koja od 2010. živi u Beogradu kaže da neki mediji procjenjuju da je pridošlica između 20.000 i 30.000.“ Autor navodi njene riječi da je njen poznanik, fizičar iz Moskve, namjeravao da se iseli u Tbilisi, ali je odustao, jer se boji da bi se u Gruziji uskoro mogao ponoviti ukrajinski scenario, pa sada planira da dođe u Beograd.
Stanova kao halve
„Već poslije Oktobarske revolucije, dvadesetih godina prošlog vijeka, hiljade ruskih umjetnika, arhitekata, poslovnih ljudi i naučnika emigrirali su u Beograd, i tada glavnom gradu kraljevine Jugoslavije pomogli da se razvije. Seregina se nada sličnom pozitivnom efektu nakon dolazaka Rusa uglavnom iz srednje ili više srednje klase. Ali novi stanovnici, kako ona kaže, na žalost donose i negativne posljedice.“
Ona autoru njemačkog lista navodi da je sada u Beogradu još teže pronaći stan koji se može platiti, jer su platežno sposobne pridošlice ionako pregrijano tržište nekretnina dodatno usijali. Autor navodi domaće ljude koji se žale da se boje kako normalni ljudi više neće moći da nađu stan. Rozer u tekstu navodi i jedan naslov iz Blica: „Okupiraju li Rusi Beograd i Novi Sad?“
U tekstu se dalje kaže: „Ipak, novopridošli imigranti, za razliku od onih koji dolaze u zapadnoevropske zemlje, u rusofilnoj Srbiji skoro da ne nailaze na uzdržanost – i ne moraju nikome da se pravdaju za Putinov rat, koji oni ionako najčešće odbacuju. Umjesto toga, njih muči potpuno drukčiji fenomen koji dovodi do sukoba: izbjeglice iz Putinove Rusije u Beogradu nailaze na domaće Putinove fanove.“
Putin na majici
Autor navodi iskustva Sergeja koji je radostan što u Srbiji može slobodno izraziti svoj protest protiv rata, a u Sankt Peterburgu takve demonstracije poslije 15 minuta policija rastjera pendrecima, hapseći ljude. Ali ga čudi da se na štandovima sa suvenirima prodaju majice s Putinovim likom i da ih mnogi oduševljeno nose. Autor navodi i objašnjenje da je zbog toga što je NATO bombardovao Srbiju, tu rašireno pojednostavljeno mišljenje o ukrajinskom ratu gdje je „neprijatelj mog neprijatelja – moj prijatelj“, i gdje se u Putinovom napadu na Ukrajinu vidi „kontranapad protiv Sjevernoatlanskog pakta“.
Demonstracije krajnjih desničara u kojima su iskazivali solidarnosti s ruskom agresijom i nosili slike Zida u čast Putina nisu samo na Zapadu izazvale konsternaciju. Autor navodi da je Seregina koja je diplomirala arhitekturu znala za srpski način gledanja na Rusiju, ali da ni njoj nije bilo jasno koliko je duboko ukorijenjena podrška Putinovoj politici. U tekstu se navode njene riječi da u Srbiji i ratna prošlost iz devedesetih nije propraćena dovoljnim stepenom refleksije, a da u Srbiji veliki uticaj ima i ruska propaganda. Ona, prema riječima koje citira autor, smatra da Srbi u stvari ne shvataju šta se dešava: „To nije rat između dvije države. Ukrajina se bori za slobodu cijele Evrope“.
„Serbia in my mind“
U tekstu se navodi da su hiljade ruskih imigranata pokrenule stranicu na fejsbuku „Serbia in my mind“ na kojoj je manje riječ o ratu, a više o praktičnim savjetima, od potrebnih dokumenata za prijavu boravka do otvaranja računa u banci. Međutim, u vremenu lažnih vijesti, Ruse u Beogradu je prema navodima autora uznemirila iskonstruisana informacija, da srpske vlasti deportuju Ruse u Rusiju, ako oni „blate svoju zemlju“. Seregina kaže: „Bilo je dobro da smo odmah opovrgli tu tvrdnju kao pokušaj zastrašivanja. Ljudi su dovoljno zastrašeni“. A Sergej kaže da kao muzičar može da se bavi svojom profesijom bilo gdje. Za njega je Sankt Peterburg prelep grad koji on jako voli. „Ali je se sigurno ne vraćam u Rusiju, sve dok je Putin na vlasti.“
View Comments (1)