Na ovaj dan policija Kraljevine SHS locirala je u Somboru dvojicu od čuvenih “7 sekretara SKOJ-a” i pokušala da ih uhapsi zbog članstva u zabranjenoj Komunističkoj partiji Jugoslavije. Tadašnji sekretar Mijo Oreški imao je samo 23 godine.S njima u jednoj kući u predgrađu Sombora krili su se organizacioni sekretar Janko Mišić i Mijin brat Slavko Oreški.
Hapšenje u tom trenutku za njih , ispostaviće se kasnije, značilo je i sigurnu smrt jer su tako završili ostali sekretari SKOJ koji su pali u ruke policiji.
Nakon što su jake policijske snage opkolile kuću u kojoj su se skrivali oni odbijaju predaju. Uzvratili su vatru a sat vremena kasnije bili su mrtvi: u Mišićevu tijelu nađeno je 18, a u tijelu Oreškog 26 metaka. U arhivu Jugoslavije pronađene su i fotografije ubijenih iz policijskog izvještaja.
Tri dana kasnije, od posljedica mučenja u zagrebačkoj policiji umire i treći sekretar SKOJ-a Pajo Marganović. U tom trenutku više od polovine “skojevske sedmorke” zauvijek je izvan stroja: trojica su mrtva (Oreški, Mišić, Marganović), a Zlatko Šnajder je poluživ od zatvorske torture i umire 1931.
Priča sedam sekretara SKOJ_a počela je upravo sa Zlatkom Šnajderom. Nakon njegovog hapšenja 1926., na čelu SKOJ-a nasljeđuje ga Oreški, koji je skupa s Mišićem pokrenuo i uređivao službeni skojevski list “Mladi boljševik”. Oreški odlazi na partijski tečaj u Njemačku, i učestvuje na Četvrtom kongresu KPJ u Dresdenu.
U međuvremenu Kralj Aleksandar Karađorđević 6.1.1929. uvodi diktaturu čime je otvorena “sezona lova” na članove KPJ koja je zabranjena osam godina ranije.
Ubistvo Oreškog i Mišića nije zaustavilo lov policije na članove KPJ jer su u naredne dvije godine ubijena još tri sekretara.
Rukovođenje SKOJ-em preuzimaju Josip Kolumbo kao politički i Pero Popović Aga kao organizacijski sekretar, a obojica se vraćaju sa školovanja iz Moskve.
Već 14. avgusta 1930. upadaju u policijsku zasjedu na zagrebačkom Goljaku, te u razmjeni vatre ginu obojica. Tačnije, obojica su posljednji metak ispalili u vlastitu glavu, da ne padnu živi u ruke policiji.
Posljednji sekretar, Josip Debeljak, tada je povučen iz Moskve i upućen u Zagreb, da na čelu SKOJ-a zamijeni Kolumba i Popovića. Na tom mjestu ostaje tek nešto više od godinu dana: ubijen je 15.10 1931. u stanu na zagrebačkim Sveticama, također u oružanom sukobu s policijom.
Sve te po mnogima najteže godine za KPJ, tad srednje – rangirani član KPJ Josip Broz Tito, provodi u zatvoru iz kojeg izlazi 1934. godine odakle odlazi u SSSR..
Po sedmorici ubijenih sekretara SKOJ_a Osnovna škola u bloku 23 u Novom Beogradu, nosila je ime od osnivanja 1977. do 2005. godine kada je preimenovana u OŠ „Laza Kostić”.
U dvorištu ove škole, u okviru obilježavanja jubileja „60. godina KPJ i SKOJ” 26. oktobra 1979. godine otkrivene su spomen-biste sedmorice sekretara SKOJ-a, rad vajara Ljubomira Poparešanina iz Kraljeva.
Biste je otkrio predsjednik Konferencije Saveza socijalističke omladine Jugoslavije Vasil Tupurkovski. Svečanosti otkrivanja spomen-bisti su između ostalog prisustvovali i Vladimir Oreški, sin Mije Oreškog, Lidija Maršičević-Popović, ćerka Pere Popovića Age, predstavnici osnovnih škola „Gustav Krklec” iz Novog Zagreba i „Vera Ciriviri Tren”a iz Skoplja, kao i predstavnici kasarne JNA „Sedam sekretara SKOJ-a” iz Samobora.
Godine 1978. Televizija Beograd je snimila televizijsku seriju „Sedam sekretara SKOJ-a“. Ova serija prikazivala je njihove živote u periodu od 1922. do 1931. godine i snimljena je po motivima knjige „Sedam sekretara SKOJ-a“ Slobodana Petrovića.